قطعا قطعنامه را رد می کنیم

سازمان ملل و شورای امنیت سازمان ملل، لب از لب برنداشت تا وقتی که خرمشهر به وسیله نیروهای اسلام پس گرفته شد، آن وقت بود که چرت دنیا از جمله چرت شورای امنیت پاره شد. فهمیدند که نخیر رزمندگان اسلام مصمم هستند که حقوقشان را بگیرند، از آنجا شروع کردند به قطعنامه صادر کردن، حالا دیگر شده اند طرفدار صلح و مخالف با جنگ، مخالف با تجاوز، مخالف با خونریزی! پس تا به امروز کجا بودید؟ آیا ملت ایران حق دارد با این کیفیت به سازمان ملل به ویژه به شورای امنیت سازمان ملل با همه وجود بدبین باشد یا نه؟ شما چه حرکتی انجام داده اید تا به امروز که توقع این را دارید که ملت ایران که هیچ گناهی ندارد جز اینکه می خواهد آزاد زندگی کند، زیر نفوذ آمریکا و قدرتهای بزرگ دیگر نباشد نسبت به شما خوشبین باشند؟ ما به شورای امنیت به شدت بدبینیم(تکبیر حضار)و هیچ قطعنامه ای را که از سوی این شورا بی توجه به خواسته های به حق ما صادر شده باشد، به هیچ وجه قبول نخواهیم کرد. قطعا، قطعنامه را رد می کنیم و علت آن هم واضح است، هیات اعزامی سازمان ملل به ایران آمد. شهرها را دید، ویرانی ها را دید، گزارشی تهیه کرد و در آن گزارش صریحا اعلام کرد شهادت داد که عراق تجاوز کرده، شهرها را ویران کرده و ادعاهایش درباره ایران از این جهت درست نیست. رفت و به سازمان ملل تسلیم کرد اما هیچ گونه ترتیب اثری به این گزارش داده نشد.

ما شروع کننده جنگ نبودیم بلکه شما شروع کننده بودید، یکی از مسئولان کشورهای حوزه خلیج فارس اظهار تاسف کرده است که ایران تهدید کرده که ما تنگه هرمز را خواهیم بست و گفته با این کار دشمن ایران یعنی عراق فقط ضرر نمی بیند بلکه ما هم ضرر می بینیم. من می خواهم به گوینده این سخن و همه کسانی که این طور فکر می کنند بگویم که ما نبودیم که این بازی خطرناک را شروع کردیم، شما بودید که آن را شروع کردید، شما بودید که به عراق کمک کردید و عراق با پشت گرمی و دلگرمی به شما بود که این جنگ و این همه خسارت را آغاز کرد و بر ما و بر ملت خودش آن را تحمیل کرد.  ما که با شما نمی خواستیم جنگ کنیم. اکنون هم ما با همسایگان نمی خواهیم بجنگیم، نمی خواهیم دشمنی داشته باشیم. امام بارها گفته  اند ما می خواهیم انقلابمان را در داخل کشور خودمان به ثمر برسانیمر ما می خواهیم مردم ما جامعه خودشان و کشور خودشان را بر اساس این انقلاب و بر اساس اسلام بسازند و بنا کنند.

ما از اول هم گفته ایم، امروز هم می گوییم و تکرار می کنیم که ما جنگ طلب نبوده ایم و نیستیم و جنگ را هم ما شروع نکرده ایم اما آنروزی که جنگ علیه ما شروع بشود، ما نشان داده ایم که آن روز دیگر عقب نشینی کننده نخواهیم بود

خطبه دوم

بسم الله الرحمن الرحیم- در خطبه دوم دو مساله مهمی را که در این روزها، در حقیقت به همه دنیای اسلام مربوط می شوداگر چه که اغلب آنها مستقیما به ما مربوط می شود، مطرح کنم. مساله اول که مهمترین مساله است، مساله جنگ است. درباره جنگ اولا باید عرض کنم به همه شما برادران و خواهران که عملیات والفجر 4 یکی از مهمترین عملیاتی بود که در طول سالهای جنگ به وقوع پیوسته است. از لحاظ وضع زمان و شرایط بین المللی، همچنین از لحاظ وضع منطقه و تاثیری که این عملیات بر روی مجموع جنگ و همچنین بر روی مسائل مربوط به ضد انقلاب در منطقه مظلوم کردستان دارد،کمال اهمیت و تاثیر را داشت. ما در این عملیات به فضل الهی و با فداکاری رزمندگان و جوانان عزیزمان، موفق شدیم مهمترین مناطقی را که محل تغذیه ضد انقلاب در خاک عراق بود از چنگ ضد انقلاب خارج کنیم و پایگاههای ضد انقلاب را در آنجا ویران کنیم.)تکبیر حضار(

در مدت این چند سال،رژیم عراق سعی می کرد این منطقه را برای ضد انقلاب نگهدارد ،حتی قبل از آنکه جنگ شروع بشود، در این منطقه از سوی عراق تجهیزات، مهمات، غذا، وسایل، دارو ،مکان، پول به ضد انقلاب داده می شد و در اختیارشان قرار می گرفت تا شاید بتوانند شرارت کنند و منطقه غرب کشور و محیط زندگی برادران و خواهران مظلوم کرد را آلوده کنند. این مناطق غالبا مهمترین آنها از دست ضد انقلاب گرفته شد، از لحاظ وضع جنگ، از جهت برون مرزی،مطالب را همه شنیده اید، نیروی عظیمی را عراق تجهیز کرده بود و آورده بود کانال کنده بود، سیم خاردار درست کرده بود، بلندترین قله را تصرف کرده بود، هفده تیپ عراقی، پیاده، زرهی،کوهستانی در جابه جای این بیابان وسیع و این چند صد کیلومتر چیده بود، نیروهای ما رفتند و همه این طومار باطل و پوسیده را درنوردیدند، مناطقی را که باید دشمن از آنجا رانده بشود، راندند، بدست بیاورند بدست آوردند و تحکیم کردند و دشمن باز هم مجبور به عقب نشینی خفت بار و ذلت آمیز شد. روحیه ارتش عراق به شدت ضعیف است.

این یک چیزیست که دیگر دنیای استکباری نمی تواند برای عراق جبران و تامین کند، هواپیما، تانک، موشک، توپخانه می شود داد، حتی مزدور می شود فرستاد اما روحیه چگونه می شود داد؟

واقعیات میدان جنگ

یکی از فرماندهان برجسته عراقی که تمام منطقه این سپاهی که در این نقطه با نیروهای ما درگیر بوده اند وقتی که زیر فشار مافوقش قرار گرفته بود که چرا عقب نشینی می کنید؟چرا حمله نمی کنید؟ گفته بود شما واقعیات میدان جنگ و واقعیات ارتش خودی را نمی دانید. من اینجا دارم به چشم نگاه می کنم و می بینم که چه خبر است،رزمندگان ایرانی را می بینم که پای می گذارند روی میدانهای مین و عبور می کنند و به ما حمله می کنند، اما سربازان خودمان را می بینم که پوتین هایشان را در می آورند و آهسته و بی صدا فرار می کنند، به این ترتیب چطور می توان جنگید؟چطور می توان عقب نشینی نکرد؟

این را دیگر نمی شود جبران کرد، عراق این را چطور می تواند جبران کند؟سعی می کنند با پول جبرانش کنند، پول بر سر نظامی هایشان بریزند اگر چه از لحاظ پولی هم به شدت در مضیغه هستند. پشتیبانانشان احساس کرده اند که دیگر برای همیشه نمی توانند این مرده محتضر را تجهیز کرد و خون در کالبد یاس آور او ریخت. یک کمی سر کمک ها را بسته اند ،راه کمک ها را مسدود کرده اند لذا از این جهت هم بیچاره ها ناتوانند اما پول می دهند. حالا سرباز ایرانی از جبهه جنگ برای من نامه می نویسد و می گوید من در خطبه نماز از آقای هاشمی رفسنجانی شنیدم که تشویق کردند مردم برای مصلی پول در این حساب بریزند، من یک سرباز هستم و زن و مادر و دو بچه با خواهر دارم و حقوق یکماه خود را به آن حسابی که آقای رفسنجانی گفته اند، برای مصلی نماز جمعه به آن حساب می ریزم و این رزمنده ما می باشد. آن رزمنده را هم باید با پول تشویق کرد. شاید به میدان جنگ بیایدکه البته نمی آید و فرار می کند و وقتی هم می اید با دیدن اولین هیبت رزمندگان اسلام فرار می کند یا درجه بدهد، همانطوری که امام فرمودند بعد از هر شکستی، یک فصل درجه دادن شروع می شود، اتفاقا این بیچاره ای که این دفعه به او درجه داده بودند در همین عملیات مصدوم شد و مرد و این درجه به او نساخت)خنده حضار(

 

 

 

مگر می شود یک ارتش را با این گونه چیزها، با درجه، با پول در مقابل یک ملتی قرار داد که از حق دفاع می کنند؟ حرف دارند برای زدنر منطق دارند برای جنگیدن، بی هدف نمی جنگند و می دانند چه کاری می کنند. عملیات خوشبختانه عملیات خوبی بود، صدام را به التماس انداخت، صدام به کردهای عراقی التماس کرد و گفت شماها جنگ نمی کنید، در جنگ شرکت نمی کنید، در مقابل ایران نمی ایستید، ملامت کرد، تملق گفت و فایده ای هم ندارد .من به او می گویم نه کردهای مسلمان، نه عرب های مسلمان و نه هیچ عراقی میهن دوست و میهن پرست در صورتی که بتواند نه فقط با او همکاری نمی کند بلکه حتی اگر بتواند در ازاله وجود او هم خواهد کوشید)تکبیر حضار(

اگر زمامداران بغداد که از اول جنگ تا به امروز با یک حمله جنون آمیز و سفیهانه کار خودشان را ادامه دادند باز هم ادامه بدهند، هیچ عاقبتی جز ویرانی این رژیم متزلزل وجود نخواهد داشت و تنها پایانی که برای این جنگ بنظر می رسد در صورت لجاجت رژیم عراق همین است و جز این نیست. این مطلب اول درباره جنگ که برادران و خواهران بدانید و خوشبختانه ضربه ای که به وسیله این جنگ بر نیروهای رو به اضمحلال رژیم عراق وارد شد یک ضربه کاری و بسیار موثری بود، البته ضربات همین طور انشاالله پی در پی تا پیروزی نهایی بر سر این دشمن رو به زوال و رو به اضمحلال وارد خواهد آمد. در کنار این مطلب یک موضوع دیگری درباره جنگ را باید بگویم و آن تلاش عظیم سیاست های حامی رژیم بغداد، برای نجات دادن بغداد است. از شرق و غرب همدست شده اند، البته کارگردان این میدان امروز فرانسه و آمریکا هستند اما دیگر طرف های بقیه را هم دیده اند. قطعنامه ای به شورای امنیت در سازمان ملل برده اند که هدف از این قطعنامه، نجات رژیم صدام است. آن هم با زورگویی در مقابل خواست های مردم ایران است. ما البته از شورای امنیت سازمان ملل هیچ انتظاری جز این نداریم. چه زمانی شورای امنیت سازمان ملل با آن بافت می تواند به حق حکم کند و حق را ببیند؟در جایی که آمریکا حق وتو دارد، فرانسه حق وتو دارد، قدرت های بزرگ، سردمدار و گرداننده آنجا هستند مگر می شود چیزی جز برخلاف منافع و مصالح ملت ایران در آنجا بگذرد؟

حالا بقیه اعضایی که در آنجا هستند، اگر به فرض با ایران معارضه و مبارزه کنند، اگر بر فرض رئیس شورای امنیت یک فرد اردنی هم نباشد که اکنون هست وقتی که حق وتو برای این قدرت های گرگ منش مخالف با مصالح ملت آزادیخواهی مثل ملت ما هست، طبیعی است که از این مرکز از این محل هیچ امید خیری نمی توان داشت و ما این را از اول هم می دانستیم. از اول جنگ، حملات عراق شروع شد، با های و هوی، بدون سر و صدا نبود، با سر و صدای جهانی شروع کردند حملاتشان را، حالا در پرانتز بگویم که صدام گله می کند که چرا شما عملیات والفجر4 را اینقدر با هیاهو در دنیا بیان کردید. اینکه پیروزی مهمی نبوده که شما بدست آورده اید؟ بنده می گویم شما، امروز بیش از یک سال و نیم می گذرد و مدام دارید تودهنی های نیروهای اسلام را می خورید و هر روز سرافکنده تر و ذلیل تر عقب نشینی می کنید، درحال شکست، شما هنوز قادسیه صدام دارید. هنوز شما سردار قادسیه هستی، هنوز هارت و پورت داری می کنی، این حق ملت ماست و توانسته اید یک قدم به طرف احقاق حقوق خود نزدیکتر بشوند و قدم موثری هم بوده است، توانسته اند شما را زیر فشار بدهند. روحیه شما را ضعیف کنند و باید که خوشحال باشند و باید بگویند و افتخار کنند. صدام با هیاهوی وحشیانه و جنون آمیزی وارد خاک ما شد.خرمشهر را تصرف کردند، شهرها را زیر آتش گرفتند و از شورای امنیت سازمان ملل کمترین صدایی بلند نشد، کمترین اعتراضی نشد، حتی عراقی ها اعتراف کردند که ما پیش رفتیم، تجاوز کردیم و گفتند که ما تجاوزمان را متوقف نمی کنیم و باز هم تجاوز را اداره خواهیم داد. تا به جاهایی برسیم که برای ما راضی کننده باشد.

بدبینی شدید نسبت به شورای امنیت

سازمان ملل و شورای امنیت سازمان ملل، لب از لب برنداشت تا وقتی که خرمشهر به وسیله نیروهای اسلام پس گرفته شد، آن وقت بود که چرت دنیا از جمله چرت شورای امنیت پاره شد. فهمیدند که نخیر رزمندگان اسلام مصمم هستند که حقوقشان را بگیرند، از آنجا شروع کردند به قطعنامه صادر کردن، حالا دیگر شده اند طرفدار صلح و مخالف با جنگ، مخالف با تجاوز، مخالف با خونریزی! پس تا به امروز کجا بودید؟ آیا ملت ایران حق دارد با این کیفیت به سازمان ملل به ویژه به شورای امنیت سازمان ملل با همه وجود بدبین باشد یا نه؟ شما چه حرکتی انجام داده اید تا به امروز که توقع این را دارید که ملت ایران که هیچ گناهی ندارد جز اینکه می خواهد آزاد زندگی کند، زیر نفوذ آمریکا و قدرتهای بزرگ دیگر نباشد نسبت به شما خوشبین باشند؟ ما به شورای امنیت به شدت بدبینیم(تکبیر حضار)و هیچ قطعنامه ای را که از سوی این شورا بی توجه به خواسته های به حق ما صادر شده باشد، به هیچ وجه قبول نخواهیم کرد. قطعا، قطعنامه را رد می کنیم و علت آن هم واضح است، هیات اعزامی سازمان ملل به ایران آمد. شهرها را دید، ویرانی ها را دید، گزارشی تهیه کرد و در آن گزارش صریحا اعلام کرد شهادت داد که عراق تجاوز کرده، شهرها را ویران کرده و ادعاهایش درباره ایران از این جهت درست نیست. رفت و به سازمان ملل تسلیم کرد اما هیچ گونه ترتیب اثری به این گزارش داده نشد.

امروز دارد موشکهای عراقی و توپخانه های سنگین عراقی، بمب های عراقی بر شهرهای بی دفاع ما وارد می شود، پنجاه پنجاه و صد صد انسان در این شهرها را نابود می کند، سازمان ملل و همه سازمانهای جهانی لب از لب باز نمی کنند و یک کلمه اعتراض نمی کنند، آیا نمی دانند؟ آیا در مقابل حادثه دلخراش بهبهان و مسجد سلیمان مسئول نیستند؟صدام صریحا گفت که من شهرها را می زنم، وقتی که ما در عملیات والفجر-4 پیروز شدیم، دنیا این حرف را شنید یا نه؟ اگر شنیده اید، نباید بپرسید که در کدام منطق و طبق کدام عرف در دنیا ، پاسخ میدان جنگ باید در شهرهای غیرنظامی داده بشود. بنابراین ما حق داریم که به سازمان ملل اطمینان نداشته باشیم، دنیا بداند ما حق داریم که قطعنامه سازمان ملل را با قاطعیت رد کنیم و حق دارم که به عنوان یک حرکت دراز مدت با حق وتوی قدرتهای بزرگ در شورای امنیت مخالفت کنیم و مخالفت هم می کنیم)تکبیر حضار(

حقیقت اینست که قدرت های بزرگ در این جریان هم باز به فکر منافع خودشان هستند، حتی عراق هم برای منافع آنها، برایشان مطرح است. فرانسه می خواهد از عراق حمایت کند، رژیم عراق بماند تا طلب هایی که از عراق دارد بگیرد. تا بازپرداخت دیونش در عراق به خطر نیافتد. قدرتهای بزرگ روی مساله تنگه هرمز، های و هوی راه انداختند، برای خاطر اینکه منافعشان در آنجا تهدید می شود. همه در دنیا گفتند که چرا شما می خواهید تنگه هرمز را ببندید؟ استدلالشان هم یک چیز بیشتر نیست و آن اینست که ما در تنگه هرمز منافع داریم. در خلیج فارس منافع داریم. من می گویم چطور آن وقتی که چاه شماره سه نوروز نشت می کرد، ما می خواستیم برویم این چاه را تعمیر کنیم و گفتیم که همین منطقه عملیات چاه از تهاجم نظامی مصون باشد تا ما بتوانیم برویم و این چاه را تعمیر کنیم و برگردیم، عراق اعلامیه صادر کرد که من قبول نمی کنم که حتی منطقه عملیاتی چاه شماره سه نوروز، منطقه جنگی نباشد، حتی کشتی های ما رفتند، برادران عزیز ما رفتند که چاه را تعمیر کنند در سال گذشته که موشک عراقی آمد و یازده نفر از برادران ما را شهید کرد در دریا و صدایی و کمترین اعتراضی از کسانی که در خلیج فارس منافع دارند برنخواست.

دولتهای منطقه خلیج فارس هم هیچ چیزی نگفتند، حالا امروز که ما رفته ایم چاه را بسته ایم از اینکه ما این کار را کرده ایم و انها نفهمیده اند، حتی حاضر نیستند اسمی بیاورند. منافع ایران در اینجا به خطر می افتد دائما دارید شما از اینجا سلاح وارد می کنید، مهمات وارد می کنید، موشک و تانک وارد می کنید، ما را تهدید می کنید که هواپیمای سئپراتاندار خواهید داد و کشتی های ما را به خطر خواهید انداخت، صادرات نفت ما را به خطر خواهید انداخت، شما حق دارید که ما را تهدید کنید ، اما ما حق نداریم که شما را تهدید کنیم چرا؟ این کدام قانون است؟ آن قانونی که در دنیا بین دولت های ثروتمند و قدرتمند ، با دولت های به ظاهر بی قدرت و ضعیف فرق می گذارد، این قانون از نظر ما معتبر و قابل قبول نیست و ما آن را قبول نداریم.

شکست قطعی ابرقدرتها

اولا، ما خودمان را بسیار قوی می دانیم، ما با همه قدرتهائی که می خواهند با ما مبارزه طلبی کنند، حاضریم مبارزه کنیم و من به شما قول می دهم که اگر قدرتها، قدرتهای بزرگ بخواهند با ملت یکپارچه و برانگیخته ایران مبارزه جوئی کنند و دست و پنجه نرم کنند یقینا در دراز مدت شکست قطعی متوجه آنها خواهد شد.(تکبیر حضار) و این چیزی است که تجربه جهانی در زمان خود ما این را ثابت کرده و قدرت های بزرگ نشان دادند که در مقابل ملت ها ناتوانند و هواپیما و بمباران و تانک و بقیه چیزها نمی تواند ملت ها را مغلوب کند، ارتش ها را چرا، اما ملت ها را هرگز

ما شروع کننده جنگ نبودیم بلکه شما شروع کننده بودید، یکی از مسئولان کشورهای حوزه خلیج فارس اظهار تاسف کرده است که ایران تهدید کرده که ما تنگه هرمز را خواهیم بست و گفته با این کار دشمن ایران یعنی عراق فقط ضرر نمی بیند بلکه ما هم ضرر می بینیم. من می خواهم به گوینده این سخن و همه کسانی که این طور فکر می کنند بگویم که ما نبودیم که این بازی خطرناک را شروع کردیم، شما بودید که آن را شروع کردید، شما بودید که به عراق کمک کردید و عراق با پشت گرمی و دلگرمی به شما بود که این جنگ و این همه خسارت را آغاز کرد و بر ما و بر ملت خودش آن را تحمیل کرد.  ما که با شما نمی خواستیم جنگ کنیم. اکنون هم ما با همسایگان نمی خواهیم بجنگیم، نمی خواهیم دشمنی داشته باشیم. امام بارها گفته  اند ما می خواهیم انقلابمان را در داخل کشور خودمان به ثمر برسانیمر ما می خواهیم مردم ما جامعه خودشان و کشور خودشان را بر اساس این انقلاب و بر اساس اسلام بسازند و بنا کنند

ما چه زمانی به شما اعلام جنگ دادیم؟ ما چه زمانی شما را ترسانده ایم؟ شما چرا آمده اید و در کنار دشمن ما قرار گرفته اید؟چرا به او کمک می کنید؟ بازهم کمک نکنید،کمک نکنید و خودتان را مخالف ما و ما را مخالف خودتان ندانید و بروید کنار. عراق تجاوز کرده است به ایران و ما در مقابل تجاوز او ایستاده ایم و ما از هیچ کسی کمک نمی خواهیم، بگذارید سرنوشت جنگ آن چنان که مشیت الهی است، آنچنان که حق متجاوز است انجام بگیرد، شما چرا دخالت می کنید؟ ما از اول هم گفته ایم، امروز هم می گوییم و تکرار می کنیم که ما جنگ طلب نبوده ایم و نیستیم و جنگ را هم ما شروع نکرده ایم اما آنروزی که جنگ علیه ما شروع بشود، ما نشان داده ایم که آن روز دیگر عقب نشینی کننده نخواهیم بود(تکبیر حضار) البته همان طوری که وضع کنونی رژیم عراق حاکی از ضعف و عجز او است موضعگیری قدرت های بزرگ هم بر حمایت از عراق حاکی از عجز و ضعف آنها است.

ملت های دنیا باور کنند که امریکا امروز در یک بحران عمیقی دارد دست و پا میزند. ابرقدرت ها با اعتبار و آبروی خودشان زنده اند و با هارت و پورت خودشان زنده اند. اگر گرفتاری های آمریکا را در دنیا دقت کنید و میبینید در خاوردور، در آفریقا، در آمریکای لاتین، در خاورمیانه، در اروپا و در همه جا  آمریکا گرفتار است. زمامداران آمریکا نشان دادند که از ادامه حرکت قدرتمندانه رژیم آمریکایی عاجزند. دیگر نمیتوانند در مقابل دنیای بپاخواسته و بیدار شده آقائی های قبل و امپراطوری عظیم آمریکایی را اداره و حفظ کنند. ذر لبنان ببینید چه خبر است؟یک عده مردم بجان آمده، به ستئه آمده از دست فشار قدرت آمریکا و اسرائیل خسته شده. ببینید چه میکند، چطور ضربه اش را بر آمریکا وارد میکند. این حادثه بیروت برای آمریکا بسیار تلخ و غیرقابل جبران بود، بقدری این حادثه برای او تلخ است که قابل تصور نیست.مردم آمریکا بعد از حادثه ویتنام دیگر حاضر نیستند بنشینند خبر کشته شدن فرزندان شان از هزاران کیلومتر آن طرفتر بگوششان برسد. سربازان آمریکایی در لبنان چه میکردند،برای چه به بیروت رفته بودند، در آنجا چکار داشتند، برای ملت آمریکا چه سودی دارد که جوانانش بیایند در بیروت مردم را آزار بدهند، اذیت بکنند و بالاخره خودشان هم کشته بشوند؟ ابن داغی که بر دل مردم آمریکا گذاشته شد داغی بود که مقصد اصلی در آن شخص ریگان و هیئت حاکمه آمریکایی است. مباشر آن هم مردم بجان آمده و بستوه آمده هستند و دستگاه حاکمه آمریکا هیچ جوابی در مقابل مردم خودش ندارد. این وضع گرفتاری آمریکاست و شبیه این در همه جای دیگر هم هست.

  هر جای دنیا نگاه کنید آمریکا یک گرفتاری است. ضعف و عجز آنها موجب می شود که به این کارهای جنون آمیز دست بزنند. ضعف و عجز رژیم عراق موجب می شود که اینطور جنون آمیز مردم را نابود کنند و در میان همه این درگیری ها سنتهای تغییر ناپذیر و تخلف ناپذیر الهی خودش را به ما نشان می دهد که  می فرماید(ولینصرن الله من ینصره ان الله لقوی عزیز) خدا آن کسانی را که به یاری اش شتافته اند یاری خواهد کرد و خداوند نیرومند و غالب غیر مغلوب است.

انتخابات مجلس

مسئله آخری که میخواهم عرض بکنم اشاره ای به مسئله مهم انتخابات که امام در دو سه روز گذشته خطاب به حضرت ائمه جمعه مراکز استانها توصیه کردند که در کار انتخابات مسئول باشند و همه سعی کنند که انتخابات سالم انجام بگیرد. بنده بعنوان یک امام جمعه، بعنوان یک روحانی، بعنوان یک شهروند ایرانی، بعنوان یک مسئول در حزب جمهوری اسلامی به امام عرض می کنم که ما آماده هستیم انتخابات با سالمترین و شیرین ترین و موفق ترین شکلی که دل امام را راضی کند انجام بگیرد(تکبیر حضار) ما از سوی حزب جمهوری اسلامی قبلا هم اعلامیه داده ایم، روش گذشته ما همیشه همینطور بود که سعی داشتیم ائتلاف و اتفاق انجام بگیرد

آن کسانی که میخواهند در انتخابات شرکت کنند مجموعه های معظم و محترم و چهره های درخشنده روحانی در جامعه مدرسین قم، جامعه روحانیت مبارز تهران و جامعه های روحانیت های مبارز سراسر کشور هم چنین مجموعه های غیر روحانی، آن کسانی که می خواهند در خط امام حرکت کنند ما آماده هستیم که با همه آن ها با تفاهم، با صفا، با برادری، با انتخاب معیارهای مشترک الهی و اسلامی این بار سنگین و بسیار مهم انتخابات را بر دوش بکشیم و برداریم و من به همه شما برادران و خواهران در سراسر کشور توصیه می کنم که انتخابات را بعنوان یک فصل جدید که تضمین کننده و تامین کننده ارزشمندترین نهاد جمهوری اسلامی یعنی مجلس شورای اسلامی است بشناسید و تلقی کنید. مجلس شورای اسلامی بسیار مهم است. بعد از مقام ولایت امر، ولایت فقیه از همه ارکان جامعه جمهوری اسلامی مجلس شورای اسلامی بالاتر، مهمتر و موثرتر است. باید همه با علاقه مندی، با صمیمیت، باشور، باصفا، با برادری و تفاهم منتظر باشند انشاالله انتخابات را به انجام برسانند. در همه این کارها، در جنگ، در انتخابات، در تلاش ها، در سازندگی های برادران و خواهران تقوی الهی را پیشه خود کنید. یاد خدا را از دل یک لحظه نرانید. یک لحظه دا خودتان را نگذارید بدون یاد خدا اقی بماند. در هر تلاشی توفیق او را بخواهید و این دعائی است که خدا برای همه دل های صادق و زبان های متذکر و دعاگو مستجاب خواهد کرد. اگر از خدا توفیق بخواهیم و جدا بخواهیم خدا توفیق خواهد داد و اگر تلاش کنیم، حرکت کنیم، خدا کمک خواهد کرد. و این یک تجربه ای است که در طول سال های بعد از پیروزی انقلاب خوشبختانه آن را بارها تجربه کرده ایم. بنا به گزارش خبرنگاران ما سپس امام جمعه تهران به ایراد خطبه عربی پرداختند.